Hans Vervoort 75: een leven tussen schrijven en werken

 

Vervoort op Indomania, 2013

De naam Hans Vervoort kwam ik voor het eerst tegen in Papieren Tijgers van Gerrit Komrij. Komrij besprak daarin (en eerst in Vrij Nederland) Vervoorts debuutroman Zonder dollen uit 1974.Hij was positief over dit boek, dat ik later ook met plezier een paar maal las.

Hans Vervoort beschouwt zichzelf als een «kleine auteur» – goed voor een paar duizend exemplaren verkoop, net rendabel voor de uitgever – en ook verder is hij altijd bescheiden over de kwaliteit van zijn werk. Hij had banen als uitgever en was mede-oprichter van onderzoeksbureau Inter/view. Daarnaast was hij verbazingwekkend productief en publiceerde in totaal een twintigtal boeken. 22 april j.l werd hij 75 jaar. Reden voor enkele vragen aan de in Magelang (Indonesië) geboren auteur.

Was het voor jou verstandig een baan te hebben en daarnaast te schrijven? Hoe zou jouw leven eruit hebben gezien als je volledig van schrijven had moeten leven, heb je daar een idee over?

Ik heb nooit begrepen dat mensen schrijver kunnen worden zonder in het leven andere ervaringen op te doen. Waar moet je dan over schrijven? Over het leven van een schrijver? Het grote voordeel van het hebben van een baan is dat je van alles meemaakt en allerlei soorten mensen van dichtbij leert kennen. Het nadeel van een baan is dat je veel moeite moet doen om tijd vrij te maken voor het schrijven. Af en toe een avond vrij nemen heeft bij het schrijven van een roman geen zin, want dan ben je vaak de draad van het verhaal kwijt. Ik moest dus een aaneengesloten periode vinden waarin ik dagelijks kon schrijven en dat werd meestal de jaarlijkse vakantie. Overdag trok ik dan met het gezin op maar vanaf elf uur ’s avonds tot diep in de nacht schreef ik. Mijn persoonlijke probleem was dat ik mijn baan ook leuk vond en de neiging had om er helemaal in op te gaan. Dat heeft een hoop schade gedaan aan mijn schrijversschap. Achteraf bekeken had ik beter een baan kunnen nemen die ik niet met plezier deed.

Denk je? Daar kun je ernstig ziek van worden, al hoeft dat natuurlijk niet. Hoe had je dat dan voorgesteld? achter de lopende band? Nu had je banen die goed verdiende – wat mijns inziens qua schrijven veel, veel rust geeft. Minder leuk werk is ook vaak slecht betaald.

Ik heb ooit een advertentie gezien voor een ‘slapende waker’. Dat was iemand die de nacht moest doorbrengen in een centrale (waterleiding of electriciteit, dat ben ik vergeten) en het enige wat hij te doen had was te reageren als er een alarm afging. Dan moest hij iemand bellen die er verstand van had. Het betaalde weinig, maar het leek mij ideaal voor iemand die zijn tijd met schrijven wilde vervullen. Helaas moest ik toen in dienst en het ging over.

Aha, maar dát is een baan die je wel leuk vindt dus…

Ik heb wel jarenlang als assistent-accountant gewerkt, omdat ik goed met cijfers ben (HBS-A), maar daar werd ik inderdaad ziek van. Bij toeval kwam ik vervolgens terecht in het markt- en opinieonderzoek, ik werd gegrepen en richtte uiteindelijk zelf in 1967 met 3 collega’s een eigen bureau op: Inter/View. Dom, dommer, Vervoort. Want dat kostte heel veel tijd die ik eigenlijk liever aan schrijven had willen besteden. Om aan dat dilemma te ontsnappen ging ik na 8 jaar in 1975 als parttime marktonderzoeker werken bij de Weekbladpers, uitgeverij van diverse bladen. Daar heb ik een paar jaar rustig werk gehad dat me tijd liet te schrijven. Maar op een gegeven moment raakte ik toch weer betrokken bij het leiding geven aan dat bedrijf en werd in 1988 zelfs uitgever-directeur. Ik zwalkte mijn hele leven heen en weer tussen het schrijverschap en mijn neiging me te involveren in het bedrijf waar ik werkte.

Wat is je favoriete boek dat je geschreven hebt?

Dat is de trilogie Het Bedrijf (Nijgh & Van Ditmar, 2007 – 2010), over mijn 25 jaar bij de Weekbladpers, een mooie uitgeverij met tijdschriften als Vrij Nederland, Opzij, Psychologie Magazine en dergelijke. In die drie boeken kwam het eindelijk samen: mijn liefde voor dat bedrijf en het werken aldaar en mijn schrijversschap. Die had ik altijd gescheiden gehouden en kon ze nu combineren: een roman over mijn werk.

Zonder Dollen

Hoe kijk jij nu terug op mijn favoriete Vervoort-boek ‘Zonder Dollen’?

Het is lang geleden dat ik dat boek schreef en ik heb het nooit herlezen. Ik kan er dus niet goed over oordelen, maar als jij het een goed boek vond, zal dat wel zo zijn.

Weet je trouwens dat het ook verfilmd is? Onder de titel Een zaak van Leven of dood. Zie http://www.imdb.com/title/tt0086628/ Het was géén succesfilm. Logisch, want het ging over iemand met ruimte- en brugvrees.
En tja, die gaan niet naar de bioscoop.

 

Vind je de ouderdom ook zo’n ramp, zoals The Rolling Stones (‘What a drag it is getting old’ zongen zij al in hun twintiger jaren) en schrijver Boudewijn van Houten vinden? Of zie je vooral geweldige kanten?

Het pensioen heeft mij tijd gebracht om te schrijven. Tijd die ik voordien niet had. In de periode dat ik niet meer hoefde te werken heb ik 9 titels uitgebracht, evenveel als in alle jaren daarvoor. Daar ben ik dus heel gelukkig mee. Lichamelijke kwalen heb ik (nog) niet, maar de hartontploffing en de hersenverweking kunnen natuurlijk elk moment toeslaan.

Ik nam me voor om vóór mijn vijftigste alles gedaan te hebben wat ik per sé wilde. Dat is gelukt. En tot mijn aangename verrassing heb ik in de 25 jaar die daar op volgden toch ook nog veel kunnen doen dat boeiend en zinvol was. En daar ga ik zo lang mogelijk mee door.

Ik ben wel erg blij dat ik nog net de start van internet in mijn werkend bestaan heb mogen meemaken, want het digitaal bezig zijn bevalt mij erg goed. Zo goed dat ik het huis bijna niet meer uit kom. Ter gelegenheid van mijn 75ste verjaardag heb ik dan ook een bundeling uitgegeven van stukjes die ik op Facebook maakte. Het heet ‘Encyclopedie van op het nippertje geredde kennis (en andere stukjes om te lezen)’. Het is bij de boekhandel en Bol.com te krijgen maar ook gratis als PDF-file te downloaden op mijn website www.hansvervoort.nl

Hoe is de verkoop van die e-books? Ik bedoel niet: inkomsten, maar word je vaak gedownload?

Ik heb 13 oude (niet meer in de winkel verkrijgbare) titels op mijn website staan als gratis e-book of pdf-file en die waren in oktober 2013 109.550 keer gedownload. Elke maand komen daar zo’n 1500 bij, het aantal zal nu dus ca 120.000 zijn. De betaalde e-books gaan veel langzamer, daar is 300 verkochte exemplaren al heel wat.

Ik kom er mogelijk wat plompverloren mee, maar denk jij ook na over euthanasie, pil van Drion e.d.? Ik kan me zo voorstellen dat Hans Vervoort graag schrijft en denkt, en als dat niet meer lukt…

Op mijn leeftijd (75 jaar) is de dood natuurlijk nabij.
Ik mag niet mopperen over wat ik in al die jaren heb mogen doen en heb dus weinig behoefte aan levensverlenging als dat betekent dat ik weinig tot niets meer kan.
Euthanasie via een drankje schrikt me af, maar wegglijden in een morfine-waas trekt me wel aan. Zeker omdat de kans op verslaving dan heel gering is!

---

Ontdek meer van Renzo Verwer, blogger/auteur

Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.