Week tegen de eenzaamheid 21 sept – 1 okt.

Eenzaamheid:

Het is lastig exact te definiëren – als je het ervaart, dan weet je het.

Van 21 september a.s. tot en met 1 oktober (10 dagen dus!) is het de week tegen de eenzaamheid. 

Er is een toename van het aantal mannen dat eenzaam is en hulp zoekt, begrijp ik uit dit artikel. Waarbij ook heel veel mannen aangeven geen relatie te kunnen krijgen.

Erg verbaasd ben ik daar niet over. Zo is er de zogeheten manosphere op internet, waar mannen spreken en debatteren over man-zijn en over vrouwen. De eenzaamheid schreeuwt je van die pagina’s tegemoet. Wat trouwens mooi is, dan hebben die mannen het er in elk geval eens over.

Sommige mannen zien hun kinderen niet meer. Heel wat mannen hebben, zo is me opgevallen, de hoop op een relatie opgegeven… zien van vrouwen af en/of storten zich in extreme mate in zaken als gamen, sporten/sport kijken, porno, auto’s en klussen.

Anderen – zoals de Pick-up artists, maar ik betrap me er zelf ook wel op – hebben als doel zoveel mogelijk vrouwen versieren. Immers, in deze maatschappij, zijn duurzame relaties een uitzondering. Wie hier veel over schriijft is PUA ROOSH.

Hoewel zijn stukken genadeloos zijn, voel je in al zijn stukken de pijn. Dat voor hem – en de moderne man- niet meer automatisch de rol is weggelegd die voor zijn vader en grootvader nog wel was: een man die in elk geval op een enkel terrein de baas was.

En dan is er ook nog eenzaamheid onder vrouwen!  Iets voor een andere blog.

Advertenties

Slechtste Nederlandstalige liedjes ooit

Jan Roos, oud-politicus, heeft op zijn site Laviejanroos een top-10 gemaakt van slechte Nederlandse liedjes:

 

 

Ik heb hem helemaal uitgekeken, waarbij ik zelf de nummers 9 en 2 ronduit verschrikkelijk vond.

Toch heeft Jan Roos zich er wat makkelijk van afgemaakt. Zijn top-10 bestaat vooral uit ‘gekkies’.

Ik vind slechte liedjes van professionele zangers/groepen erger. Die pretenderen namelijk iets goeds te maken. Zanger Rinus (nr 8 bij Roos) doet dat niet.

En dan kom ik op dit lied, dat met afstand op 1 staat in mijn top-10:

 

Zelden een zeikeriger gezongen lied gehoord.

 

Corps. Slet

Ik las een wereldvreemde column van Aleid Truijens over het corps en vindicat.

Beter gezegd: TEGEN het corps. Een column die lijkt te gaan over hoe zij vindt dat alle studentes moeten zijn.

Dit citaat getuigt wel van een zeker gebrek aan kennis:

“De boze, gefrustreerde jongen heeft twee plaatsen waar hij zijn gekrenkte ego kan herstellen: in groepjes op straat en bij een besloten studentenvereniging. Aan de boven- en onderkant van de samenleving, maar het komt op hetzelfde neer: vrouwen zijn wezens die je, als je niet uitkijkt, in alles de baas zijn. Dus moet je ze krenken. Je laat ze weten dat ze alleen goed zijn om te worden geregeld, gedaan, gefuckt. Je sist ‘hoerrr!’ of roept ‘slet’. Dan vinden je vrienden je een baas. Een koning. Daar gaat het om.”

(…) “En waarom zouden zelfbewuste, slimme meisjes zich in godsnaam aanmelden bij zo’n vereniging? Je kunt naar alle cafés van de stad, je kunt overal vrienden maken en leuke jongens versieren. Waarom je onderwerpen aan deze treurige groepsdwang? Als de meisjes wegblijven vieren de ballen voortaan hengstenbal. Daar is geen zak aan.”

De columniste begrijpt haar eigen aannames niet. Zijn de corpsmeiden wel zo slim en zelfbewust namelijk, vraag ik me af…

En: is niet juist de aantrekkingskracht van het corps voor die corpsmeisjes dat ze daar vernederd worden en voor slet uitgemaakt?

Tot slot trapt Truijens, van wie ik vaak verstandige woorden lees over onderwijs en over man-vrouw-verhoudingen, in de val alleen mannen voor ‘schuldig’ te houden. Ik begreep dat het stuk over de ‘slet van de zomer’ door een vrouwelijk corpslid was geschreven…. ook verder werken vrouwen onderling ook als ‘dader’ in deze processen.

Ik heb dit soort commentaar vaker gehoord en gezien. Zelf ben ik totaal niet dol op het corps, maar dergelijke ‘kritiek’ op het corps en op hoe je vindt hoe vrouwen zich moeten gedragen is wat eng en erg  onlogisch.

 

 

 

God. En: de groep

 

`Vroeger ontleenden de meesten hun zekerheden en innerlijke veiligheid aan God of de Natie. De moderne mens heeft die verruild voor “de groep”, “de anderen”. Daarom is hij weer net zo bang om de spraakmakende gemeente voor het hoofd te stoten als hij vroeger was voor God of de autoriteiten. Bovendien wil hij niet weten dat de groep niet altijd te goeder trouw is – zoiets wilden onze voorouders immers ook niet horen over hún God, want dan was Hij geen veilig steunpunt meer…´

(C.W.Rietdijk)

Thierry Baudet en de anarchisten

 

Op deze site en ook op indymedia een toelichting op de voordeuracties bij de deur van Baudet van Peter Storm. In slecht Nederlands, hij slaat wel eens een woord over:

 

Na eindeloos voornamelijk online-gemopper over de fratsen van deze fascist, zijn compagnon Hiddema en hun nette-pakken-knokploeg nu eens stevige actie. Vóór ik iets meer zeg over mogelijke nadelen van de actievorm, zelf eerst dit. Deze actie is een verademing, een koele bries die, al is het maar heel even, de bedompt-verstikkende politieke atmosfeer eventjes verfrist. Mensen die iets dóén tegen de gevaarlijkse fascistenclub van het moment. Actie tegen dat Forum voor Democratie en/of haar aanvoerders. Dat mag veel en veel vaker gebeuren. Dat is het belangrijkste. Ongeacht de exacte vorm die dat aanneemt.

Ik lees hierin: geweld mag.

De reactie eronder is ook huiveringwekkend:

Toch is het ook een wanhoopsdaad. Het was anders geweest, als ‘radicaal’ links in Nederland ijzersterk en divers was, gedragen over de hele bevolking, niet slechts gedragen door zes punks, die daardoor heel kwetsbaar zijn.

Mijn actie, was een poging om zowel rechtse liberalen, als alt-right fascisten aan ‘onze’ kant te krijgen. Met liberalen en libertariers is dat op zich nog wel mogelijk. Met alt-right is dit een ander geval, deze mensen ZIJN gewoon haat. Een soort vleesgeworden haat en frustratie.

(…)

Daarnaast, anarchisme is zonder gezag. Als jij als vrouw het nodig acht, om verf over een ‘pick up artist’ te gooien, dan is dat jou goedrecht. Jij voelt je bedreigt, jij verdedigt je. Maar ik kan vervolgens wel mijn mening hierover geven. En die mening is zoals altijd, uiterst genuanceerd.

Er zijn alleen genoeg ‘pick up artists’, ook in Nederland, die nooit bevochten zijn, niet eens met woorden, dat vind ik dan weer wel een beetje vreemd. Baudet neemt die ‘leerschool’ slechts over.

Nu hebben de PUA’s het ook nog eens gedaan. En als een vrouw zich bedreigd voelt, mag ze gewelddadig worden.

 

Liefdesmarkt

 

In een interview met rapper Lil’ Kleine, ontkent deze op een zeer creatieve wijze het bestaan van een liefdesmarkt.

Over zijn nieuwe vriendin zegt Lil’ Kleine: ,,Als ik niet was wie ik ben, zou ik haar niet hebben. Maar dat betekent dan weer niet dat zij bij mij is omdát ik Lil’ Kleine ben. Zij komt uit een welvarend gezin, en zij gaat gewoon niet met iemand die niets heeft of niets heeft bereikt.”

Oftewel: zij gaat met hem omdat hij Lil’ Kleine is, met bijbehorende voordelen van rijkdom en roem. Prima.

Boeken en intellectuelen

Interessant stuk van Michel Krielaars.

Wat me bevalt, zijn de zinsneden:

(…) opmerkte dat de belangenorganisatie voor het Nederlandse boek onlangs een stijging van de verkoopcijfers had gemeld, antwoordde hij dat dit niet gold voor de serieuze literatuur en non-fictie. „Hoogstens gaat het op voor de Astrid Holleeders en de voetbalboeken. Maar geen uitgever zal het bevestigen, omdat zoiets contraproductief werkt.”

Over de oorzaak van die neergang was A. stellig: „De intellectuelen in Nederland hebben hun boekenkasten weg laten halen om een groot tv-scherm aan de muur te hangen. In plaats van te lezen, kijken ze naar Netflix.”

Helemaal waar. Vroeger was de encyclopedie, de hele serie Loe de Jong een statussymbool.  Nu is het het grote tv-scherm en mee kunnen praten over o zo spannende series, ‘exclusief voor Netflix’.