NRC-Handelsblad wist vier ietwat bekende demonstranten om de tafel te krijgen. Het artikel is hier te lezen.
Dat journalisten vaak in hun eigen wereld leven, wordt duidelijk in het intro. Die is overduidelijk verzonnen:
(…) Vlak achter zijn verloofde Dorien Duinker loopt Willem Engel het etablissement in. Daarna schuiven achtereenvolgens Sam Schwencke (Extinction Rebellion, XR), Sieta van Keimpema (Farmers Defence Force, FDF) en Jerry Afriyie (Nederland Wordt Beter/Kick Out Zwarte Piet, KOZP) aan.
In het Amersfoortse café wrijft een aantal cafébezoekers zich in de ogen. Wat ís dit voor bijeenkomst? En: wacht eens even, deze mensen waren toch juist elkaars tegenpolen?
Zeer weinig mensen, ook niet die bovenop het nieuws zitten, kennen al die vier mensen. Hooguit kennen ze er twee. Kwalijk zijn dit soort verzinsels, waar geïmpliceerd wordt dat mensen herkend worden/beroemd zijn, die dat niet zijn.
Inhoudelijk staan er leerzame dingen in, ik maakte enkele zeer opvallende zaken vet:
- (Schwenke:) “Deze maand stond ik terecht voor een XR-sticker die ik in 2021 op een lantaarnpaal geplakt heb.”
- Wat opvalt tijdens het delen van deze ervaringen is de consensus. De actievoerders lijken vastbesloten elkaar niet te bekritiseren of af te vallen, ook als ze daar door de verslaggevers aan tafel toe worden uitgenodigd. [Typische journalistiek: mensen tegenover elkaar zetten – RV]
- „Onze aanmeldingen worden te vaak misbruikt door burgemeester of politie om een demonstratie te beperken”, zegt KOZP-leider Afriyie. „Dan wordt gezegd dat je bepaalde antiracismeleuzen niet mag gebruiken, of wordt je demonstratie tenietgedaan doordat je niet op zichtbare en hoorbare afstand wordt geplaatst.”
- (Schwenke:) “Dan hoor je steeds: al die agenten kunnen we niet inzetten om de wijken in te gaan. Ik denk dan: nou, dan stuur je ze toch gewoon die wijken in, en bescherm je ons met een paar agenten tegen vijandig publiek zonder ons met duizenden van de weg af te slepen. Wij houden het best gezellig.”
- „Iedere maand op maandag om 12 uur vallen overal in Nederland demonstranten voor dood neer, tijdens het luchtalarm”, vertelt Schwencke. Daarmee wil XR laten zien „dat de klimaat- en ecologische crisis geen test is, maar een noodgeval.” „Hadden jullie daar al eens van gehoord”, vraagt Schwencke. De anderen schudden van nee. „Juist, dáár komen geen media op af.” De keuze om illegaal de snelweg te bezetten, komt daar uit voort. „Alleen als media iets over aanhoudingen kunnen melden, halen deze demonstraties het nieuws.”
- Ook Van Keimpema noemt voorbeelden van publieksvriendelijke acties, zoals een boerenontbijt voor winkelend publiek, waar „niemand van de media interesse in had”.
- „Vorig jaar had de NOS in aanloop naar 4 mei ineens iets nieuws gevonden”, zegt FDF-voorvrouw Van Keimpema. „Waren die omgekeerde vlaggen overal in het land niet respectloos jegens de militairen die op deze dag herdacht worden?” (…) Het voorval laat volgens haar vooringenomenheid zien. Media kiezen te gemakkelijk voor de kant van het gezag, dat demonstraties niet als recht, maar als probleem benadert.
Zeer leerzaam om te lezen. Het demonstratierecht wordt steeds beperkt. Ik schreef er al eens dit over: Demonstratierecht: ook pijnlijke teksten mogen. Fragment:
Demonstreren is een grondrecht. Een burgemeester kan alleen overgaan tot een verbod als er gevaar is voor de openbare orde, het verkeer of voor de gezondheid. Een burgemeester gaat niet over de inhoud van een protest.
Rick van Amersfoort van onderzoeksbureau Jansen & Janssen zegt:
“Protesteren in Nederland wordt gezien als openbareordeprobleem. De politie is een mbo-organisatie zoals juristen van de nationale politie ons uitleggen. Een doe-club. Dus als je een bord omhoog steekt, kun je verwachten dat een agent iets zegt over de tekst of om je ID vraagt of zegt dat je daar niet mag staan.”Een onderzoek onder Nederlandse agenten in 2015 wees uit dat een groot deel van hen niet exact wist wanneer iemand aangehouden mocht worden. Agenten zijn gericht op consensus, maar bereiken vaak het tegenovergestelde: een rel. Een mooie illustratie: bij een veganistisch festival in Amsterdam was iemand bij de ingang een groot stuk rauw vlees aan het eten. Omstanders namen hier aanstoot aan en belden de politie, die de persoon verzocht weg te gaan. Maar aanstoot nemen, gekwetst zijn, daar gaat de wet niet over! Dat misverstand heerst echter wel bij veel mensen.
Lees hier verder, ook over o.a. Pegida en Aboutaleb die zei: ‘Ook giftige boodschappen moeten geuit kunnen worden. Dat is de rijkdom van een democratie.’:
Ontdek meer van Renzo Verwer, blogger/auteur
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Renzo Verwer, blogger/auteur 