Hans de Booij was afgelopen dinsdag te zien in het televisieprogramma First dates. Ditmaal waren BN’ers te gast, die met een niet-BN’er dineerden. Kijk op https://www.npostart.nl/first-dates/14-02-2023/BV_101409001 en na min 13 komt Hans geregeld aan bod.
De zanger datete met de creatieve Irma, die ook al graag muziek maakt. Ze willen beiden ‘dingen samen doen’, en hebben ‘niets met Valentijnsdag’. Irma, een paar jaar jonger dan Hans, herkent hem niet, maar nadat het woord Annabel valt, begint ze het direct te zingen.
Ik dacht onmiddellijk aan het interview dat ik in 2006 met De Booij maakte, waarin hij veel over de liefde in brede zin sprak. Ik interviewde hem in een Antwerps café waar schaker Erik Knoppert bedrijfsleider was. Hier het stuk – voor het inmiddels ter ziele gegane vrouwenblad Esta:
Hans de Booij (1958) scoorde in de jaren tachtig hits met liedjes als Annabel en Thuis ben. Ze waren door anderen geschreven; grote hits met eigen nummers bleven uit. Als De Booijs naam valt, vraagt iedereen: Hoe is het met hem? Zingt-ie nog?
Ja, hij zingt nog. En… hij schrijft. Onlangs publiceerde de zanger zijn derde boek De laatste jaren van onsterfelijkheid (uitgeverij Kramat). De Booij: ‘Eind 1999 heb ik het Ministerie van Liefde opgericht; een van de beste dingen die mensheid heeft bedacht. Het idee is: er zou eigenlijk een soort Centraal Planbureau moeten bestaan die politieke plannen niet op financiën, maar op het gehalte aan Liefde beoordeelt. Is het liefde of liefdeloosheid om in een oorlog altijd maar de kinderen van de ene partij te helpen en de kinderen van de andere te laten stikken??
Ik heb in 2001 mijn roman Ministerie van Liefde in eigen beheer uitgegeven en langs de deuren verkocht. Ik werd toen achtervolgd door deurwaarders en zo hield ik er nog wat broodnodig geld aan over. Ik kreeg enthousiaste reacties; mensen zitten erop te wachten. Ze houden ook van het woord liefde, willen het graag horen. Moet ik de politiek in? Nee, ik ben een chaoot.
We werken op aanvraag; soms op eigen initiatief. Zo heeft het Ministerie van Liefde – ik en een paar vrienden- een tijdje terug na een racistische moord in Antwerpen een wapenhandel gesloten, met kettingen en zo. Daar kwam de politie aan te pas. Naïef? Natuurlijk ben ik naïef! Dat moet ook, anders bedenk je dit niet. Ik geloof in een betere wereld. Ik geloof ook in vooruitgang: kennen we nog kinderarbeid in onze streken?
Mijn eerste singletje was ‘Help’ van the Beatles. Ik was zeven jaar. Het was symbolisch – mijn eerdere broertje Hans stierf kort na de geboorte, mijn ouders zagen in mij zijn vervanger. Ik wilde aandacht voor mijzelf. Muziek heeft mij in die tijd gered, zoals altijd in mijn leven. Sting beweert nu dat popmuziek dood is en rockmuziek stervende. Hij zoekt de vernieuwing in de luitmuziek uit de 16e eeuw. Wel, Sting kent de muziek van nu niet; een band als Deus is erg goed. Hitparademuziek is wel dood, daar is niets vernieuwends meer aan. En wat je toch op te radio hoort … pff. Aan Nederlandstalige muziek is het echt alleen nog maar Marco Borsato, Hazes en Blöf. Wanneer hoor je nou Bram Vermeulen op de radio? Frank Boeijen? Ramses Shaffy, mijn grote voorbeeld? Of Hans de Booij, anders dan met Annabel? Wij passen allen niet in het plaatje van de ideale schoonzoon. Ik gun Borsato zijn succes, ik hoef ook niet zo succesvol te zijn, ik wil gewoon werkgelegenheid. Werkeloos zijn is niets voor mij, dat maakt somber.’
‘Ik ben jarenlang heel depressief geweest. Ik was werkeloos, had geen geld en inspiratie bleef uit. Ik was moe en bang, en kon me nog slechter concentreren dan normaal. Nee, dat lag niet aan het uitblijven van succes, zoals wel gesuggereerd wordt; dat is een te materialistische visie. Het kwam door mijn jeugd: ik moest de vervangwagen van mijn broertje zijn. Ik ben er nu overheen, ik denk aan mijn voeding (veel omega-3) en ik heb geleerd mezelf meer te accepteren. Ik heb veel geleerd door te mediteren en boeken van de Dalai Lama te lezen. Ik hoop nu beter te weten wat liefde is, maar het blijft moeilijk. Liefde is in elk geval AANDACHT, Vitamine A noem ik het. Liefde zoals in Annabel bezongen is geen echte liefde. ‘Het wordt niets zonder jou’ en ‘zonder haar ben ik geen stuiver meer waard’, dat is onzin, liefde moet je ervaren in het moment. Als je weet wat het is, dan praat je er niet over.Nee, ik ben al lang niet meer verliefd geweest. Vroeger wel – in de tijd dat ik veel succes had, kon ik veel vrouwen krijgen.
Maar of dat altijd liefde was? Verliefdheid is een verslaving en ik kende voornamelijk de blinde liefde. Veel mensen hebben dat. Het is verleidelijk, maar je schiet er niets mee op, helaas. Ik denk niet dat er iets als De Ware bestaat. Je hebt een vriend(in) en die maak je zelf tot je ware. Met je eigen gedachten. Ik vraag me af of mensen dat doorhebben. Liefde is een product geworden. Al die bladen, films, boeken, liedjes: er lijkt een enorm aanbod te zijn, maar echte liefde is er altijd te weinig. Vandaar ook het Ministerie van Liefde. In mijn boek schreef ik al: ‘Liefde is een brood dat je iedere dag opnieuw moet bakken. Morgen is het brood namelijk al weer van gisteren.’
Ik denk dat ik op de goede weg ben. Maar ik ben er nog lang niet.’
Het klikte bij ‘First Dates’ tussen Irma en Hans. Er was interesse, er werd gelachen. Ze gaan elkaar nog zien, beloven ze.
Ontdek meer van Renzo Verwer, blogger/auteur
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Renzo Verwer, blogger/auteur 