Een interview met schrijver/dichter Gerrit Komrij uit 2007. Het pakt me.
Fragment:
Komrij: Er is onlangs weer een museumdirecteur geweest, een zekere Van Krimpen in het Haags Gemeentemuseum, die foto’s waarin de profeet met homoseksualiteit in verband werd gebracht weigerde op te hangen omdat hij bang was voor de een of andere bebaarde fanaat. Meneer Van Krimpen had er allerlei mooie praatjes voor, om zijn weigering in te kleden, maar het blijft schijterigheid. Begrijpelijke schijterigheid, dat wel, want wie wil nu door een zeloot aan het mes geregen worden? Toch zou een beetje dapperheid hem niet misstaan op zijn rijkelijk gesalarieerde kussen. Schijterigheid is een virus en de besmetting is wijdverspreid. Naïveteit, stunteligheid en regelrechte onwetendheid tegenover het verleidelijke mengsel van religie en partijzucht vieren hoogtij, en die zijn nog erger dan schijterigheid.
Er was in Nederland ook nogal wat ophef rond Ayaan Hirsi Ali, hetgeen tot verbaasde reacties in het buitenland heeft geleid. Nederland zou te weinig doen om de uitdragers van het vrije woord te beschermen. Onderschrijft u die kritiek?
Ja, wat moet ‘Nederland’ doen? Ik neem aan dat u de regering en de volksvertegenwoordiging bedoelt. Regeringen en volksvertegenwoordigingen hebben, als het erop aankomt, nooit iets op met uitdragers van het vrije woord. Dat zit in de aard van het beestje. Het vrije woord betekent onder andere kritiek en kritiek betekent onder andere gezagsondermijning. De politicus zoals wij die kennen is een clown die aan de leiband loopt van media, populariteit en zelfpromotie – het vrije woord zal hem worst zijn.
2007. En de situatie is alleen maar erger geworden. Inmiddels bepaalt niet alleen de wet, maar ook de islam onze vrijheid van meningsuiting. Iedereen, van welk politieke kunne ook, is bang voor moslims.
Ontdek meer van Renzo Verwer, blogger/auteur
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Renzo Verwer, blogger/auteur 
Ik zou niet bang zijn van moslims als ik door de staat en de rechtelijke macht dezelfde behandeling en rechten kreeg als moslims.. Tevens zou ik, net als militante moslims, dezelfde wapens mogen dragen en gebruiken in de voor mij geldende situatie, tegen andersdenkenden. Ook zou ik mij willen organiseren zoals moslims zodat ik, indien nodig een beroep kan doen op een leger van vrijwilligers die het hun heilige plicht vinden om een soortgenoot te helpen tegen de vijand.
Helaas ik sta er alleen voor. De staat kent voor mij, autochtoon individu, geen genade want de staat weet dat ik, alleen, nog geen deuk in een pakje boter sla.