Westdorpe. Het platteland

Een emoe op de kinderboerderij in Westdorpe (Zeeuws-Vlaanderen).

Ik was even in het Zeeuwse Westdorpe, een dorp met ongeveer 2000 inwoners. Ik had er goed gezelschap en dat maakte het extra relaxed. Alleen de OV-reis ernaartoe was een vermoeiende onderneming. ‘Zo’n reis is ook een mijl op zeven’, zegt mijn moeder dan.

Het Nederlandse platteland heeft de laatste jaren steeds minder voorzieningen: de verdwijnende busverbindingen en -haltes, sluitende cafés, winkels, pinautomaten, bibliotheken, dorpscentra etc. De BBB heeft een deel van haar succes hieraan te danken.

Volgens https://geografie.nl/artikel/voorzieningen-op-het-platteland-de-strijd-tegen-een-machtig-beeld is de situatie niet zo erg en streven de dorpen naar ‘leefbaarheid 2.0’.

Frans Thissen stelt aldaar:

Tot slot moet het uit zijn met het journalistieke discours over het Nederlandse platteland waarin hardnekkig aan het ‘machtige beeld’ van het traditionele dorp wordt vastgehouden. En waarbij men bij ruimtelijke schaalvergroting niet verder komt dan in een reflex pleiten voor het behoud van het bestaande. Dat alles draagt onterecht bij aan een negatieve beeldvorming van het platteland en (onbedoeld) aan de ontwikkeling van onbehagen op het platteland. Het breed uitmeten van het verlies van voorzieningen in dorpen en plattelandsgebieden wekt de suggestie dat de bewoners daar een onvolkomen leven leiden en dat een boeiend en welvarend bestaan daar eigenlijk niet goed mogelijk is.

Dit nu is véél te makkelijk gezegd. Een dorpsbewoner wil, net als een stedeling, zijn boodschappen en andere zaakjes zo dichtbij mogelijk kunnen doen. Snerende termen als ‘onvolkomen leven’ zijn hier zo niet toepasselijk.

Ik zag in Westdorpe, en natuurlijk is dit N=1, meer voorzieningen dan ik verwacht had. Een kinderboerderij, een lagere school, een supermarkt die zelfs op zondagochtend open is. Een busverbinding (soms belbus, soms regulier). Een kerk die een cultureel centrum is. Drie restaurants, een Hubo en zelfs een dierenarts. Geen gewone arts…

Westdorpe is echt dorps: de natuur, een wandelpad langs een prachtig water. Dunbevolktheid. De weilanden, de padden, de vogels, de vleermuizen. De sterrenhemel die ik voor het eerst in tijden goed zag.

De terugreis duurde extra lang; ik zag het maar als deel van het avontuur.