Het dochtertje van de wasvrouw

Ik stuitte, op internet, op bovenstaand boek (1973) van Guus Kuijer. Ik ben niet geshockeerd. Mijn eerste gedachte: ‘Al minstens dertig jaar zul je geen uitgever vinden die een dergelijke cover zou aandurven. En in de huidige tijd zouden – zie Pim Lammers- reactionair.nl, Van Haga, influencers en dergelijke zich mogelijk tegen het boek keren.’

Het zijn andere tijden nu. De jaren zeventig waren de hoogtijdagen van seksblad Candy, van seksuele debatten en – vrijheidsstrijd tot in het extreme (kunstenaar Henk Jurriaans die in de Haagse Post vertelde dat zijn zevenjarige dochtertje wel eens ‘aan papa’s lul mocht zuigen’ en Hedy d’Ancona maakte in NRC opmerkingen over haar vrijen met kinderen die nu op het randje zouden zijn.)

Het verhaal van Kuijers boek, samengevat op goodreads:

“Het dochtertje van de wasvrouw” is het smartelijke en oeroude verhaal van een even hartstochtelijke als hopeloze liefde, met als middelpunt de vijftienjarige, beeldschone Femke. Zonder het zelf te bemerken komt Femke terecht in een web van moord en passie, maar ze blijft onaangeraakt en weet haar weg naar de ondergang te verlengen. Zij heeft daarbij niet weinig te danken aan de wat belegen jolige jongens Wim en Gijs en hun eeuwige vriendschap, want zij aarzelen haar in hun verwoeste leven te betrekken. Maar zelfs dit wilde avontuur, dat aan hun bestaan enige inhoud leek te geven, blijkt achteraf de waanzin slechts te bevestigen. Als het gebeuren van seks en geweld zich in flarden van toeval en verlangen oplost, blijft het verhaal van de vriendschap over terwijl het dochtertje van de wasvrouw als een ontroerend en ontredderd ornamentje achterblijft.”

Het dochtertje van de wasvrouw / Guus Kuijer. Uitgeverij Querido, 1973.