‘In dit grote centrum van zorg om geld, van verlangen naar geld, was alle spontaniteit verdwenen en versufte het leven zich tot een eeuwig opsluiten op kantoor of in huis.’
‘Men zag elkaar alleen op recepties en verder sprak men elkaar door de telefoon. Het misbruik van de telefoon voor huiselijk gebruik doodde alle gezelligheid tussen kennissen. Men zag elkaar niet meer. … Men belde elkaar op om niets, alleen om het plezier te bellen.’
Is bovenstaand citaat een kritisch commentaar op de moderne maatschappij?
Welnee, het komt uit De Stille Kracht van Louis Couperus, een boek uit 1900.
Toen werd dus al geklaagd over de telefoon als communicatiemiddel. En, door de klachten van toen te noemen, wordt ook wel de huidige kritiek op de telefoon/het telefoongebruik gerelativeerd.
Maar is de kritiek van nu op de (mobiele) telefoon onzin?
NEEN. De telefoon op de werkvloer blijkt de productiviteit te verminderen: “De grootste boosdoener op de kantoorvloer zijn telefoongesprekken van collega’s: 75 procent van de respondenten geeft aan daar last van te hebben. Ook pratende collega’s (72 procent), rinkelende telefoons (66 procent), geluid van video’s die worden afgespeeld (54 procent) en ventilatoren (30 procent) worden als storend ervaren.”
En in het boek Het station (2015 )van Joris van Casteren staat de ervaring van een dienstverlener die, zoals veel dienstverleners, bemerkt dat de mobiele telefoon mensen de gelegenheid geeft asociaal te zijn.
Aan het woord komt Widia Smeenk, destijds eigenaresse van de openbare toiletten op spoor 2b van Amsterdam Centraal:
De laatste tien jaar, zegt ze, wordt ze af en toe behandeld als een stuk vuil. ‘Mensen zijn egoïstisch. Ze staren alleen nog op hun telefoons, de buitenwereld bestaat niet meer voor ze.’
Op een nacht staan vrouwen in een lange rij, voor de toiletten en wel zodanig dat het herentoilet niet goed bereikbaar is. Smeenk vraagt of de vrouwen door kunnen lopen, maar iedereen blijft op de telefoontjes kijken.
Smeenk herhaalt haar vraag. ditmaal op luidere toon. Getergd kijken de meisjes op, sommige doen hun oordopjes uit. Ik vraag jullie goddomme toch niet om een nier te doneren’, roept Smeenk. Dat helpt (…).
Ontdek meer van Renzo Verwer, blogger/auteur
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Renzo Verwer, blogger/auteur 
In de tijd van Louis Couperus was de telefoon al irritant dus terwijl er toen nog
sprake was van mobiele telefoons, laat staan i phones
Uit het verhaal van Widia Smeenk blijkt hoe irritant en verslavend de i phone kan zijn
correctie: Inde tijd van Louis Couperus was de telefoon al irritant dus terwijl er toen nog geen sprake was van
mobiele telefoons, laat staan i phones.
Uit het verhaal van Widia Smeenk blijkt hoe irritant en verslavend de i phone kan zijn