Donderdagmiddag werd John Isner gehuldigd door de organisatie van Wimbledon, als winnaar van de langste partij ooit – tegen Nicolas Mahut. Donderdag was hij de held van het tennis.
Vrijdag werd hij om 13 uur alweer de baan opgestuurd. Totaal vermoeid werd hij afgeslacht, in – tamelijk cynisch! – de kortste herenpartij van dit toernooi.
De ene dag was hij de held, de andere dag gewoon weer een nobody voor de organisatie, die hem best een dag vrij had mogen geven. Nee, moeten geven.
Respectloze actie.
Ontdek meer van Renzo Verwer, blogger/auteur
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Renzo Verwer, blogger/auteur 
[…] die wel heel economisch met zijn energie omspringt zo. John Isner speelde al eerder een lange partij op […]
hear hear